Požar u pariškoj katedrali Notre Dame 2019. predstavljao je kulturnu katastrofu rijetko viđenih razmjera, no obnova veličanstvene crkve istovremeno je pothvat kakav je malo gdje poduzet. Nije riječ samo o građevinskoj i umjetničkoj rekonstrukciji - "usput" su otkrivene neke dosad nepoznate činjenice o njoj, piše Tportal.

Tri godine nakon požara ispod građevine nađena je jedna od najvećih dosad otkrivenih tajni - olovni sarkofag za koji se nije znalo ko je pokopan u njemu. Dok se obnavljala crkva, paralelno su trajala istraživanja tog neobičnog artefakta, a forenzičari iz univerzitetske bolnice u Toulouseu konačno su otkrili ko je tajanstveni "konjanik" (tako su ga zvali nakon otkrića), čiji su kostur pronašli.

Posmrtni ostaci bili su balzamirani, sa zašivenim kostima lubanje. To je ukazivalo da je riječ o aristokratu. Po svemu sudeći, riječ je o francuskom renesansnom pjesniku Joachimu du Bellayu iz 16. stoljeća.

Konjanik koji je bolovao od nekoliko bolesti

Njegov je kostur bio položen u zapečaćenom sarkofagu bez oznaka, a ležao je pored sličnog u kojem je pokopan visoki pripadnik klera Antoine de la Porte. Analiza napravljena u Toulouseu pokazivala je da je muškarac iz sarkofaga pokazivao znakove koštane tuberkuloze, hroničnog meningitisa i razne znakove koji su ukazivali na to da je riječ o jahaču, a otud i spomenuti nadimak.

Svi ti detalji vodili su dr. Érica Crubézya, profesora biološke antropologije na Univerzitetu u Toulouseu, da postavi hipotezu o pokojnikovom identitetu.

- Joachim du Bellay odgovara svim tim pokazateljima. Bio je poznati konjanik, patio je od obiju bolesti, čak ih spominje u nekim svojim pjesmama, primjerice u 'La Complainte du désespéré', u kojoj opisuje 'oluju koja zatamnjuje um', a istovremeno je njegova porodica pripadala kraljevskom dvoru i papinoj pratnji. Jednom je jahao od Pariza do Rima, što je veliki pothvat uz ovu vrstu tuberkuloze. Tada je skoro umro od napora - rekao je Crubézy na konferenciji za novinare, na kojoj je objavljeno otkriće.

Ne misle svi da tijelo doista pripada Du Bellayu

Rođen u Anjouu u dolini Loire 1522., Du Bellay se kasnije preselio u Pariz i Rim te je napisao neka od svojih ključnih djela tokom francuske renesanse, uključujući slavnu odbranu francuskog jezika kao umjetničkog jezika, čija literatura stoji uz bok drevnoj grčkoj i rimskoj književnosti. Bilo mu je samo 37 godina kad je umro 1560. Vjerovalo se da je pokopan u Notre Dameu uz svog rođaka i svećenika Jeana du Bellaya, čiji su posmrtni ostaci pronađeni, ali ni godine potrage nisu donijele saznanje o njegovu posljednjem počivalištu.

Arheolozi su u podzemlju katedrale pronašli više od stotinu grobova, među njima i ovaj. No nisu svi arheolozi uvjereni da tijelo doista pripada Du Bellayu. Recimo, arheolog Christophe Besnier, koji je vodio iskopavanja, kaže da analiza izotopa upućuje na to da je pokojnik odrastao u regijama Pariza ili Lyona, a ne tamo odakle potiče pjesnik. Crubézy je odmah odgovorio da to ne demantira tezu o identitetu jer je pjesnik odrastao živeći kod spomenutog Jeana du Bellaya, a koji je tada bio biskup u Parizu.

Ako je teza o identitetu 'konjanika' tačna, bit će to dobra uvertira u otvaranje Notre Damea, najavljeno za decembar ove godine.

(Tportal.hr/DEPO PORTAL/au)