Piše: Aida KARAMEŠIĆ 

U centralnom dijelu Čada, na beskrajnoj ravnici gdje se pustinjski pijesak stapa s travom savane, svake godine pod svjetlošću punog mjeseca odigrava se jedan od najneobičnijih i najživopisnijih festivala na afričkom kontinentu – Gerewol festival naroda Wodaabe. Ovaj plemenski ritual ljepote i udvaranja, koji označava kraj kišne sezone, okuplja zajednice iz udaljenih dijelova Čada, Nigera i Kameruna. 

Prošle sedmice, spavali smo u kampu, u jednostavnim šatorima bez struje i vode. No, ti uslovi, daleko od civilizacije, učinili su iskustvo još autentičnijim. 

Muškarci su se satima pripremali – ukrašavali lice prirodnim bojama, naglašavajući zube bijelim prahom, a oči i usne crnim ugljenom. Tetovaže na njihovim licima pokazuju plemensku pripadnost. Odjeveni u dugačke šarene haljine izvodili su ples Gerewol. Dok plešu, pokušavaju da što više istaknu zube i oči – osobine koje se u njihovoj kulturi smatraju izrazom ljepote i vitalnosti. Plešu uz pjesme i pokrete dok djevojke biraju one koji im se najviše dopadnu, dodirom srca. 

Te djevojke, obučene u tradicionalnu odjeću i nakit, posmatraju i biraju svog favorita. U tom trenutku, sudbina mnogih ljubavi odlučuje se u ritmu bubnjeva i pjesme koja traje do zore. 

Festival nije takmičenje u ljepoti, već važan društveni događaj koji jača veze među plemenima. Bez interneta, signala i modernih pogodnosti, dani na Gerewolu su prolazili u jednostavnosti i zajedništvu. 

Gerewol nije samo festival – to je podsjetnik na to koliko su ljubav, ljepota i zajedništvo univerzalni, ma gdje se nalazili. 

Ja sam Sarajka i svjetska putnica koja je obišla planetu 18 puta, a ostalo mi je još 8 zemalja da posjetim sve države svijeta. Gerewol u Čadu zasigurno ostaje među onim iskustvima koja se ne zaboravljaju – jer u njegovom ritmu osjeti se sama suština života.

(DEPO PORTAL/au)