U Sudu BiH sutra u 10 sati zakazano je ročište na kojem će biti razmatran prijedlog Tužilaštva BiH za određivanje mjera zabrane osumnjičenom Fikretu Prevljaku, koji je nakon hapšenja danas pušten da se brani sa slobode.

Imamo papire

Tužilaštvo BiH prema dokumentaciji u koju je Raport imao uvid, predložilo mu je, umjesto pritvora, mjere zabrane. Prevljak je podsjetimo, uhašen nakon što je prekjučer stigao letom iz Istanbula u Sarajevo.

Ovo su mjere koje se traže od Suda BiH:

- zabrana napuštanja boravišta na način da mu se zabrani napuštanje BiH i privremeno oduzimanje putnih isprava uz zabranu izdavanja novih putnih isprava, kao i zabranu korištenja lične karte za prelazak državne granice BiH, 

- zabrana sastajanja sa određenim licima-svjedocima navedenim u prijedlogu Tužilaštva, kao I svjedocima navedenim u iskazima svjedoka navedenih u Prijedlogu, kao i sa drugim osumnjičenim, na način da mu se zabrani sastajanje i približavanje svjedocima i drugim osumnjičenim na udaljenosti od 100 metara, kao i kontaktiranja sa istim putem telefona, društvenih mreža ili na bilo koji drugi način.

- naredba osumnjičenom da se tri puta sedmično javlja u najbližu policijsku stanicu prema mjestu prebivališta, odnosno PS Hrasnica.

Raport saznaje zašto se tačno osumnjičeni Prevljak tereti.

On je uhapšen zbog postojanja sumnje da je počinio krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva na području Hrasnice.

Jutros ispitan

Tužilaštvo BiH je, iz razloga hitnosti, nakon ispitivanja isumnjičenog Fikreta Prevljaka, zbog postojanja sumnje da je počinio krivično djelo Ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 173. stav 1.tačke c), e) i f), u vezi sa članom 180.stav 1. Krivičnog zakona Bosne i Hercegovine, dana 7.11.2024. godine Sudskoj policiji Suda BiH izdalo Naredbu o privremenom oduzimanju putnih isprava i lične karte osumnjičenom Fikretu Prevljaku.

Na osnovu Naredbe Tužilaštva BiH, :Sudska policija je 7.11.2024. od osumnjičenog Fikreta Prevljaka privremeno oduzela putnu ispravu- pasoš izdat od strane DKP Bosne i Hercegovine u Istanbulu, Republika Turska i lična karta izdata od strane MUP KS, Ilidža.

Sve znao

Osumnjičenom se stavlja na teret da je za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini i oružanog sukoba između Armije RBiH i Vojske RS, od sredine aprila 1992. do marta 1995. godine, na području Hrasnice, Sokolović Kolonije i Butmira, opština Ilidža, Sarajevo,  u svojstvu komandanta Štaba oružanih snaga Ilidža od kraja jula 1992. godine do polovine novembra 1992. godine, a zatim u svojstvu komandanta 4. motorizovane brigade Armije Republike Bosne i Hercegovine (4. mtbr Armije BiH), kasnije 104. motorizovane brigade Armije Republike Bosne i Hercegovine u periodu od polovine novembra 1992. godine do marta 1995. godine, svjesno i voljno, za vrijeme obavljanja pomenute dužnosti, odnosno funkcije, svojim radnjama, sa sviješću, htijenjem i pristankom, omogućio i organizovao zatvaranje i zlostavljanje civila srpske nacionalnosti u logoru koji se nalazio u garažama u ulici Igmanskih partizanskih bataljona 11, a zatim u podrumskim prostorijama nedovršene stambene zgrade između solitera u ulici Alekse Bojovića Brke bb, na području naselja Hrasnica, opština Ilidža, na način da su njemu podređeni pripadnici Štaba oružanih snaga Ilidža, a kasnije 4. mtbr Armije BiH, namjerno i teško, suprotno međunarodnom pravu, uskraćivali osnovna prava civilima srpske nacionalnosti i to na način što su vršili nezakonita zatvaranja, ubistva, nečovječna postupanja, nanošenja povreda tjelesnog integriteta i zdravlja, te prisiljavanje na prinudni rad, na koji način su postupali u suprotnosti sa članom 3. stav 1. tačke a) i c), Ženevske konvencije o zaštiti civilnih lica za vrijeme rata od 12. avgusta 1949.godine - navedeno je.

U dokumentima Tužilaštva, u koje Raport ima uvid, Prevljak se tereti da "nakon što je Enes Zukanović u svojstvu komandanta Štaba oružanih snaga Ilidža početkom jula 1992. godine formirao 'Vojnički pritvor u Hrasnici', a koji je imao karakter logora i koji je služio za zatvaranje civila srpske nacionalnosti sa područja Hrasnice i Sokolović Kolonije, odredio prostorije u kojima će biti logor, imenovao upravnika logora Huseina Mujanovića, upravu logora i stražarsku službu".

A zatim je Fikret Prevljak kao komandant Štaba oružanih snaga Ilidža, zatim kao komandant 4. mtbr Armije BiH, pod čijom ingerencijom je bio navedeni logor, dalje omogućio nezakonito funkcionisanje logora na način, da su obezbjeđenje vršili pripadnici 4. mtbr Armije BiH, koje je on određivao i nad kojima je imao ingereneciju i efektivnu kontrolu na način da je svojim naredbama od 25.09.1992. godine, 15.10.1992. godine, 22.6.1993. godine i 17.08.1994. godine razrješavao i imenovao upravnike logora i zamjenika upravnika i odlučivao o sastavu stražara,a zatim dalje preko njemu podređenih pripadnika vojne policije organizovao i izvršio proizvoljno oduzimanje slobode, isključivo srpskog stanovništva sa područja Hrasnice i Sokolović Kolonije, te nije iskoristio svoju pravnu i faktičku vlast da navedeni logor raspusti, iako je znao da ti objekti, s obzirom na njihovu namjenu, jer se radilo o garažama i podrumskim prostorijama, ne ispunjavaju ni minimalne uslove za smještaj, boravak, održavanje higijene i ishrane, odnosno da će te osobe biti podvrgnute nehumanom tretmanu, što je u suprotnosti sa odredbama Ženevske konvencije o zaštiti civilnih lica za vrijeme rata od 12. avgusta 1949.godine, što je za posljedicu imalo da je na području naselja Hrasnice i Sokolović Kolonije, uhapšeno oko stotinu lica, isključivo srpske nacionalnosti, među kojima su se, osim vojnosposobnih muškaraca, nalazile i maloljetne osobe, žene i starci, koji su odvođeni uz izgovore da se privode radi posjedovanja nelegalnog naoružanja, davanja signala i sl., iako od svih privedenih, određen broj osoba prilikom oduzimanja slobode nije posjedovalo nikakvo naoružanje niti je na bilo koji način sarađivao sa suprotnom stranom u sukobu, privedena lica nisu učestvovala u neprijateljstvima, jer su odvođena iz vlastitih kuća, u civilnim odijelima i bez pružanja bilo kakvog otpora, što je za posljedicu takvog postupanja, u različitom vremenskom trajanju, u navedenom logoru nezakonito zatvoreno oko stotinu civilnih lica srpske nacionalnosti među kojima Papučić Brigita, Papučić Slobodan, Papučić Miloš, Papučić Dušan, Stojanović Gojko, Mandić Sekula, Nikolić Dostimir zvani Šeki, Vuković Mirko, Đumić Nikola, Savo Uljarević, Stanić Dušan, Neđo Obućina, Kosorić Rajko, Savo Pejić;

Tvrdi se da je učestvovao u radnjama nečovječnog postupanja, iako je bio upoznat sa surovim uslovima u logoru, na način da nije pokrenuo potrebne aktivnosti kako bi se stanje u pogledu ishrane, smještaja, održavanja lične higijene i pružanja medicinske pomoći dovelo u stanje minimalnih standarda propisanih Ženevskom konvencijom o zaštiti civilnih lica za vrijeme rata od 12. avgusta 1949.godine, niti je omogućio izmiještanje zatvorenih lica u uslovne objekte za boravak, pa su tako zatvorena lica boravila u neuslovnim, prenatrpanim garažama, gdje je od jedne garaže pravljenje dvije ćelije, a kasnije ćelijama koje su napravljenje u podrumskim prostorijama, bez prozora u nedostatku dnevne svjetlosti, spavali na betonu, bez pokrivača, nisu imali toalet, već su nuždu vršili u jednu kantu, dnevno dobijali nedovoljne količine vode, bez odgovarajućeg grijanja u zimskim uslovima (podrumske prostorije nedovršene stambene zgrade između solitera u ulici Alekse Bojovića Brke bb), izgladnjivani, tako što su dobijali veoma oskudne dnevne obroke hrane, što je kod mnogih zatvorenika prouzrokovalo veliki gubitak tjelesne težine i zarazu u vidu vaški i svraba

Duševna patnja

Tužilaštvo navodi da je Prevljak učestvovao u radnjama nečovječnog postupanja, kao namjernog nanošenja teških tjelesnih povreda duševne patnje ili povrede ili ozbiljnog napada na ljudsko dostojanstvo s obzirom na rukovodeću funkciju koju je obavljao, obezbjeđenje objekata i zatvorenih lica organizovao je i vršio na način da je omogućio, dozvolio i saglasio se da stražari kontinuirano i u dužem vremenskom periodu fizički i psihički zlostavljaju zatvorene civile pa su tako:

- U logoru u garažama između dva solitera u ulici Igmanskih partizanskih bataljona 11 u u više navrata, tačno neutvrđenih dana u periodu od kraja jula 1992. do polovine novembra 1992. godine tučeni i zlostavljani civili među kojima Mandić Sekula, Milutinović Radomir, Nikolić Dostimir zvani Šeki, Stjepanović Gojko, Stojanović Borko, Papučić Slobodan, Savo Pejić, Vuković Mirko, Đumić Nikola, Kosorić Rajko, na način da su od strane stražara izvođeni iz improvizovanih ćelija u hodnik i atomsko sklonište, gdje bi ih potom stražari, tukli nogama, rukama, palicama, po svim dijelovima tijela, a što su drugi zatvorenici slušali udarce i jauke, pa u takvom stanju bi ih stražari vraćali u improvizovane ćelije, pri čemu su zatvorenicima bile nanesene teške tjelesne povrede od kojih su Stojanović Borko (1.8.1992. godine), Mandić Sekula (1.8.1992. godine), Milutinović Radomir (3.8.1992. godine), Nikolić Dostimir zvani Šeki (3.8.1992. godine) i Stjepanović Gojko (5.8.1992. godine) umrli.

Brojne osobe

Navodi se također, da su u logoru u podrumskim prostorijama nedovršene stambene zgrade u ulici Alekse Bojovića Brke bb u više navrata, tačno neutvrđenih dana od 15.11.1992. godine do marta 1995. godine tučeni i zlostavljani civili među kojima Vuković Mirko, Neđo Obućina, Radovan Dubljević, Slavko Jovičić na način da su od strane stražara izvođeni iz improvizovanih ćelija u hodnik ili kancelariju upravnika, gdje bi ih potom stražari tukli nogama, rukama, palicama, kablovima, po svim dijelovima tijela, a što su drugi zatvorenici slušali udarce i jauke, pa u takvom stanju bi ih stražari vraćali u improvizovane ćelije, pri čemu bi zatvorenicima bile nanesene teške tjelesne povrede;

U spisu se tvrdi da je izdavao pismene i usmene naredbe ili su to radili drugi članovi komande brigade, sa njegovim znanjem i odobrenjem, za izvođenje zatvorenih lica iz logora na prinudne radove znajući da je takvo postupanje u suprotnosti sa Ženevskim konvencijama o zaštiti građanskih lica za vrijeme rata od 12.08.1949.godine, a od dana 05.05.1993. godine i u suprotnosti sa naređenjem komandanta 1. korpusa Armije BiH, između ostalih i naredbe, navodi se između ostalog u dokumentima.

(Raport.ba/DEPO PORTAL/au)