Izvor: Al Jazeera Balkans

Piše: Goran Mišić

I treća protestna šetnja građana Beograda protiv nasilja, nakon dva nezapamćena masakra u glavnom gradu i okolini početkom maja, pokazala je sve apsurde današnje Srbije.

Dok je predsjednik Aleksandar Vučić u obližnjem Pančevu svojim pristalicama ponavljao naslov iz onog akcionog filma Nema povlačenja, nema predaje (“No retreat, no surrender”) sa Jean-Claudeom van Dammom, desetine hiljada, prema nekim procjenama i svih 100.000, pa čak i 150.000 ljudi, u petak je hodalo od Skupštine Srbije niz Ulicu kneza Miloša prema Mostarskoj petlji i najprometnijem mostu Gazela, sa jasno izrečenim zahtjevom kako u Srbiji najprije sve mora stati da bi se uradile promjene i sve krenulo ispočetka. Za razliku od vlasti čiji nosioci ponavljaju nekadašnje parole ubijenog premijera Zorana Đinđića “Srbija na dobrom putu” i “Srbija ne smije stati”.

Više ljudi nego 5. oktobra

Ovoliko ljudi (u Beogradu, a ne u Pančevu), nije bilo ni 5. oktobra 2000. godine, kada je srušen režim Slobodana Miloševića, sa ushićenjem su ponavljali mnogi Beograđani od kojih neki “šetaju” i duže od tri decenije. Tik uz tzv. šetalicu na čelu protestne kolone na kojoj krupnim slovima piše “Srbija protiv nasilja” mogla se primijetiti i neugledna parola koju je nosio jedan od šetača: “Miriše srpsko proleće”, koja negdje više od svega viđenog u četvorosatnom protestu i blokadi Gazele svjedoči o pravoj želji mnogih demonstranata.Ovaj put kolona i nije bila tako tiha kao prethodna dva puta, jer su građani sasvim jasno i glasno poručivali “Vučiću, odlazi!”

U velikoj masi nije mogao ostati neprimijećen veliki broj mladih ljudi koji na pitanje zašto protestuju odgovaraju slično kao i oni nešto stariji.

“Zbog svega, zbog ‘njih’, zbog želje da nam djeca ostanu u Srbiji u kojoj se može živjeti normalno”.

Prava gandijevski šetnja, uprkos pokušajima provokatora da izazovu šire incidente, ubrzo je postala breaknews na svim relevantnijim medijima u regiji, pa i velikim svjetskim mrežama, ali ne i u Srbiji. Ako se izuzme Televizija N1 koja je imala direktan prijenos, ostali mediji su se pravili “mrtvi” glumeći kako se ništa ne dešava.

Oni koji nisu bili u Beogradu ili nemaju mogućnost gledanja N1 televizije vjerovatno su povjerovali raznim dezInformerima koji su ustvrdili kako je Vučić u Pančevo dovezao 30.000 ljudi, dok se u Beogradu okupilo svega njih 10.000.

Jedna od najneprofesionalnijih, ali i najgledanijih komercijalnih srpskih televizija sa nacionalnom pokrivenošću, Pink dakle, priredila je uobičajeni “specijal” u kojem gosti, treba li podsjećati svi odreda u službi vlasti, kao raspravljaju o onome šta se trenutno dešava na ulicama Beograda, sa samo jednim ciljem: da se sakrije broj građana na protestu i, što je možda i važnije, da se obesmisle zahtjevi opozicije koji su ovaj put vrlo pažljivo formulisani.

Ostatak teksta čitajte OVDJE

(AJB, DEPO PORTAL/mr)