Ovaj dokument koji je prije nekoliko decenija nestao iz svih arhiva jugoslovenskih obavještajnih i civilnih službi ima nemjerljivu istorijsku važnost, saglasni su istoričari i pravnici.

Presuda ima 45 strana, otkucanih pisaćom mašinom na sada već požutjelom papiru. Odlično je očuvana. Na prvoj strani ima pečat sa djelovodnim brojem, a na posljednjoj voštani žig koji dokazuje autentičnost dokumenta.

Presuda kojom je Vrhovni sud FNRJ 15. jula 1946. osudio Mihailovića na smrt nalazila se u privatnoj arhivi jednog od učesnika procesa protiv komandanta Jugoslovenske vojske u otadžbini.

- Dokument je završio u privatnoj arhivi po naređenju Ozne i samog Tita.

Oni su tražili da ne dospije u javnost jer je u to vrijeme bilo živih svjedoka koji bi mogli da otkriju iskonstruisanu optužnicu protiv Mihailovića u kojoj su mu pripisana i djela koja nije počinio, piše Blic. Dakle, presuda je namjerno uklonjena kako bi se cijeli proces kroz istoriju držao pod velom tajne. I čovjeku koji je čuvao dokument to je išlo u prilog, jer se i on plašio da montirani navodi mogu da mu prave velike probleme u budućnosti.

Prema njegovom svjedočenju za života, dokument je kod njega završio krajem 1947. godine - objašnjava izvor “Blica” i potomak “čuvara presude”.
 

Ovaj sagovornik „Blica“ kaže da je presuda bila strogo čuvana tajna i da je Tito znao da sud istorije može da mu bude veliki protivnik.
 

- Originalnu presudu rođak mi je dao pred smrt, verovatno zbog griže savesti - kaže naš sagovornik.
 

On još nije siguran da li će presudu predati zvaničnim državnim organima i arhivima.

- Znam da je ova presuda važna za istoriju, ali se plašim da ću navući gnev javnosti na moju porodicu - zaključuje izvor „Blica“.